Menu

Ergoterapia

Co to jest ergoterapia?

Ergoterapia – to jedna z form kierunku medyczno – terapeutyczno – rehabilitacyjnego, należąca do ogólnego obrazu kompleksowej rehabilitacji. Ma ona na celu wzmocnienie sesnomotorycznych funkcji dziecka. Podczas tej formy terapii, wykorzystuje się jego ciało, by skutecznie pomóc mu w samoodczuwaniu.

Ergoterapia, oprócz ćwiczeń ruchowych, nauki czynności dnia codziennego, ma także do zaoferowania warsztaty, podczas których można wykonywać prace plastyczne i technicznie jednocześnie ćwicząc motorykę oraz rozwijając zdolności manualne, koordynacje ruchową, jak też kreatywność.

Jak prowadzone są zajęcia?

Zajęcia ergoterapeutyczne prowadzone są przy współpracy całego zespołu specjalistów: lekarzy, rehabilitantów, logopedów, psychologów, nauczycieli, co ma na celu osiągnięcie możliwe najlepszych wyników z zakresie poprawy ogólnego, zarówno psychicznego, jak i fizycznego, stanu chorego. Przy uwzględnieniu jego indywidualnych potrzeb, dobierane są odpowiednie środki i sposoby terapii.
W zależności od stopnia rozwoju psychofizycznego dziecka czy osoby starszej, wykorzystuje się kompleksową terapię: C. Moralesa, NDT – Bobath, F.Affolter oraz zintegrowane techniki terapeutyczne i pedagogiczne.

 Kiedy są wskazania do ergoterapii?

U dzieci:
– zaburzenia ruchu, postrzegania i percepcji, z których mogą wynikać problemy w zachowaniu (strach, agresja, opór pasywno??),
– deficyty rozwoju umysłowego.
– wrodzona lub nabyta choroba neurologiczna (genetyczna, metaboliczna, mpdz),
– problemy w zakresie samoobsługi (korzystania z toalety, ubierania i rozbierania,, jedzenia, pokonywania trudno?ci),

U dorosłych:
– trudno?ci w samodzielnym funkcjonowaniu w obrębie środowiska społecznego.

Cele terapii:
1. Leczenie osób dotkniętych chorobą i niepełnosprawnością, spełniające ich potrzeby zawodowe, socjalne tak, by znowu mogli brać aktywny udział w życiu, w pełnym tego słowa znaczeniu.
2. Wzmacnianie własnej aktywności celem zwiększenia samodzielności w życiu codziennym.
3. Poprawa interakcji i komunikacji ze środowiskiem.
4. Stabilizacja podstawowych i bazowych funkcji gwarantująca zdrowy rozwój i zmniejszenie zagrożenia niepełnosprawnością.

 

Skip to content