Onoterapia
Co to jest onoterapia?
Onoterapia jest to terapia wspomagająca przy „udziale” osła. Nie zastępuje ona terapii właściwej, a jedynie uzupełnia inne metody rehabilitacji. Dziecko bierze udział w terapii poprzez zakładanie ekwipunku, dosiadanie osła, głaskanie, zabawy ze zwierzęciem, ćwiczenia na jego grzbiecie, słuchanie odgłosów jego ciała, pokazywanie i nazywanie części ciała osiołka. Z osłem można spacerować, udać się na wycieczkę w dalsze okolice i podziwiać piękno natury. Łączy to w sobie kilka oddziaływań, jak np. odkrywanie swoich możliwości, poznawanie praw natury i własnego rytmu życia. Zajęcia mogą odbywać się grupowo lub indywidualnie.
Główny cel terapii
Osioł jest specyficznym zwierzęciem. Zabawnie i przyjaźnie wygląda i posiada niebanalny charakterek, który służy postępowaniu terapeutycznemu. Jest wrażliwy, wierny, towarzyski i ciekawski, a zarazem cierpliwy i posłuszny podczas pracy. Ośla cierpliwość i spokój szczególnie służą wykonywaniu różnorodnych ćwiczeń na jego grzbiecie.
Futro – dłuższe niż u konia, miękkie, pozwala na stymulację zmysłów czucia, podczas głaskania zwierzęcia, czesania go. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż zwierzę to jest mniejsze od konia, co sprawia, iż nie wzbudza lęku w początkowych kontaktach z pacjentami, szczególnie tymi najmłodszymi. Współpraca terapeutyczna i kontakt z osiołkiem może przynieść wiele korzyści, zwłaszcza emocjonalnych i psychicznych.
Onoterapia:
- motywuje, aktywizuje, zwiększa spontaniczność,
- relaksuje, pozwala wyciszyć emocje,
- wzbogaca słownictwo i świat przeżyć,
- potęguje samoocenę, wyzbywa uprzedzeń do własnej osoby, poprzez wyeliminowanie stresu związanego z ocenianiem i krytykowaniem chorego,
- ułatwia komunikację, zwłaszcza ze światem naturalnym – fauną i florą,
- wspomaga funkcje poznawcze umysłu, jak myślenie, pamięć, skupianie się
i koncentracją, - daje szans? na aktywizowanie układu ruchowego.
W naszej szkole…
Onoterapię prowadzą wykwalifikowani w tej dziedzinie terapeuci, Państwo Katarzyna i Krzysztof Słupscy z Lubachowa. To nie tylko wspaniali profesjonaliści, ale także cudowne osoby – ciepłe, serdeczne, cierpliwe i życzliwe. Przed przystąpieniem do cyklu zajęć zawsze zapoznają się oni z indywidualnymi potrzebami i możliwościami naszych uczniów i dostosowują do nich metody i formy pracy.
Jak prowadzone są zajęcia?
- Pierwszy etap cyklu zajęć stanowi poznanie i nawiązanie kontaktu ze zwierzęciem. Dziecko ogląda osła, zaznajamia się z jego wyglądem i oswaja w celu wyeliminowania lęku przed późniejszym dosiadaniem go i wykonywaniem ćwiczeń na jego grzbiecie. Nawiązuje z nim przyjacielski kontakt posługując się ćwiczeniami z zakresu komunikacji. Innym rodzajem zajęć są spacery u boku osiołka lub na jego grzbiecie. Podczas spacerów uczeń relaksuje się, spowalniają się jego ruchy ciała oraz myślenie. Ponadto, spacerując odkrywa on piękno otaczającej go natury.
- Drugi etap to kontakt cielesny z osiołkiem. Po oswojeniu się z nim, dziecko może już bez obaw dosiąść osła i brać czynny udział w przejażdżkach czy zabawach z osłem. Przejażdżki na oślim grzbiecie nie stanowią bowiem jedynej formy onoterapii – kontakt ze zwierzęciem poprzez czyszczenie i głaskanie jest równie ważny i w zależności od przypadku może stanowić jej główną formę.
Etapy zajęć są zawsze bezwzględnie są dostosowane do sił fizycznych ćwiczących.
Kiedy są wskazania do onoterapii?
Onoterapia, podobnie jak hipoterapia skierowana jest zarówno do osób niepełnosprawnych fizycznie, jak i intelektualnie. Zalecana jest dla osób z wielorakimi zaburzeniami rozwoju i uszkodzeniami.
W terapii mogą brać udział dzieci z dysfunkcją wzroku, uszkodzeniami neurologicznymi, w tym dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, ADHD, po urazach czaszkowo mózgowych, chorobami psychicznymi i zaburzeniami emocjonalnymi, upośledzeniem umysłowym, niedostosowaniem społecznym, z wadami ortopedycznymi w tym skoliozą, wadami postawy, po amputacji, lub niedorozwojem kończyn, wadami genetycznymi np. zespół Downa, wodogłowiem, przepuklina oponowo rdzeniową, opóźnieniem ruchowym, chorobami mięśni, problemami w relacjach ze światem zewnętrznym, zaburzeniami osobowości.
